κατάγλωττος

κατάγλωττος, αττ. τ. κατάγλωσσος, -ον (Α)

1. φλύαρος, πολυλογάς

2. (για ποίημα) ο γραμμένος με σπάνιες και με πολύ εξεζητημένες λέξεις («κατάγλωσσ' ἐποίει τὰ ποιήματα», Ανθ. Παλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -γλωττος (< γλῶττα «γλώσσα»), πρβλ. έγ-γλωττος, εύ-γλωττος].